Hieronder het verhaal van een succesvolle inzamelingsactie. In de vorm van een spontane Facebook actie die we vorige week uitgevoerd hebben. Dit voor de buren van een vriendin in Marrakech.
De reacties waren zo overweldigend dat het ons gelukt is om met de donaties -naast de eerste levensbehoefte voor de familie, en met name de baby- te zorgen dat deze familie in de toekomst zelf beter in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Hoe we dat gedaan hebben lees je hieronder.
Verder kwamen er -naast de donaties- ook suggesties en tips binnen, waardoor we waarschijnlijk ook een andere familie kunnen helpen. En we warme kleding gaan ontvangen die we naar de mensen in de bergen kunnen brengen..
Kortom; jullie medeleven heeft echt een verschil gemaakt in het leven van deze mensen, en ook andere mensen in Marokko. Dank jullie wel! We hopen dat jullie ook een verschil willen blijven maken want dat is nog steeds hard nodig.
Doneren kan hier
18 januari 2022 22.25 uur – noodkreet
Dit bericht kreeg ik vanavond binnen van een vriendin die in Marrakech woont:
——-
De baby van de buren weent. Ze weent heel veel de laatste tijd. Ook ‘s nachts slaapt ze niet meer door en de mama ziet er doodmoe uit. Wat is er toch aan de hand? Mama vertelt me dat ze al even geen borstvoeding meer kan geven, ze heeft geen melk meer door stress en gebrek aan gezonde voeding.
Haar man heeft al wekenlang geen werk meer en het hotel waar zij zelf soms bijklust is dicht. De baby van zes maanden kreeg even aangepaste babymelk maar dat kunnen ze niet meer betalen. Gewone koemelk dus, aangelengd met wat water. En dus weent de baby want ze heeft krampjes en diarree.
Ik voel mezelf verstijven, helemaal bevriezen vanbinnen. Mama lijdt mentaal, de baby lijdt fysiek. Papa vindt zichzelf een waardeloze man. Hij probeert zich te verhuren als dagloner om toch af en toe wat eten te kunnen kopen. De dagen dat het niet lukt verkopen ze nog maar een stuk van hun zo al armtierige huisraad. Iedereen hoopt en wacht op de dag dat de toeristen terugkomen, dan komt er vast weer werk. Maar hoe ze intussen moeten overleven?
——–
Dit bericht hebben we op facebook gezet met een link om te doneren, en dit is wat er daarna gebeurde:
———————————————–
UPDATE 19 januari 2022 20.35 uur – de eerste hulp
Lieve allemaal, we zijn een beetje overdonderd door alle gulle gaven. Wat ontzettend lief! Hieronder een nieuw berichtje van mijn vriendin; zodat jullie weten wat er met het geld gedaan is dat vanochtend is overgemaakt. En komt nog steeds geld binnen (dank jullie wel!!!) Dus dat gaan we weer brengen naar de mensen in de bergen, of andere mensen in Marrakech die het goed kunnen gebruiken. Natuurlijk houden we jullie daar zo goed mogelijk van op de hoogte. Maar eerst dit mooie verhaal. Met foto’s erbij
dank jullie wel!!!
https://gofund.me/26f22097
————- Bericht uit Marrakech
Vandaag was een mooie dag. Een heerlijke dag. De zon straalde maar ik straalde nog meer toen ik zag hoeveel hulp er kwam. Deze morgen brachten we de kinderen naar school en daarna gingen we direct naar de apotheek om babymelk te kopen. Direct zes dozen zodat de baby voor een tijdje de juiste voeding krijgt. De apotheker beloofde dat we ongeopende dozen mogen ruilen als er om een of andere reden toch andere melk nodig is.
Mama lacht en huilt tegelijk als ze de dozen in ontvangst neemt. Er valt zichtbaar een zware last van haar schouders. Er wordt ook zalf gekocht voor de baby want bij gebrek aan voldoende verse luiers en zalf heeft ze enorme luieruitslag. Haar billetjes lijken wel verbrand. Maar dat gaan we nu aanpakken. Er worden twee pakken luiers gekocht en ook zakdoekjes en babydoekjes. De kleine meid kan weer verzorgd worden.
Dan snel naar huis en een flesje klaargemaakt. Dat kan weer gemakkelijk want de lege gasfles werd ingeruild voor een volle. De laatste twee dagen werd er gekookt op een houtskool vuurtje. Met twee kleuters in huis toch een risico vind ik. Terwijl ik de baby haar flesje geef maakt mama het middageten klaar. Met een stukje vlees erin in plaats van alleen een bouillonblokje. Met verse groenten. Eindelijk een gezonde maaltijd op tafel. Zelfs de kleuters moeten niet aangespoord worden om te eten. Het lijkt wel feest vandaag. 
Ik zie de papa voor het eerst in dagen weer lachen.
Na het eten overleggen we even wat we best kunnen aankopen en dan gaan mama en ik weer op pad. We kopen basisvoedsel maar ook wat vlees en wat kip. Het vlees en de kip wordt in kleine porties ingevroren zodat er toch een tijdje regelmatig wat vlees op tafel verschijnt. Er wordt ook meel gekocht zodat mama weer zelf brood kan bakken. Dat kost minder, is gezonder en nu er weer gas is kan het ook weer.
Ik voel me dolgelukkig. Het is zalig om te zien hoe de sfeer in het gezin is omgeslagen. Er is weer wat hoop, er wordt weer gelachen en dat allemaal dankzij de hulp van mensen heel ver van hier. Dat mensen zo ver weg om hen geven, de papa vindt het onvoorstelbaar. Hij vraagt me jullie duizend maal te bedanken maar ook ik wil jullie bedanken. De zon scheen vandaag, buiten, maar ook in ons hart. Het was een mooie dag.
————-
Gedurende de volgende 48 uur ontvingen we zoveel donaties voor deze familie dat we aan een permanente oplossing hebben kunnen werken. Een oven zodat de moeder thuis brood en gebak kan bakken, zodat de familie ze kan verkopen en extra inkomen binnenkrijgt.
UPDATE 25 januari 2022 20.56 uur – de structurele oplossing
————- Bericht uit Marrakech
Twee dagen heen en weer lopen tussen winkels. Twee dagen ovens bekijken, kwaliteit controleren, prijzen vergelijken, afpingelen, twijfelen… Maar we vonden de perfecte oven voor de thuisbakkerij. En dan nog een dag op stap, weer winkel in-winkel uit, op jacht naar bakvormen en andere benodigdheden en de voordeligste prijs zoeken voor bloem, olie, suiker en nog een heleboel ingrediënten. Maar het is gelukt!
Vanmorgen werd ik wakker van een heerlijke geur die mijn slaapkamer binnenstroomde. Hoe komt het toch dat een mens zo gelukkig wordt van de geur van versgebakken brood? Maar deze keer was het echt bijzonder wist ik, het is brood dat gebakken is met hulp van velen, brood dat er alleen kon komen dankzij vele giften.
Ik ontbijt bij de buurvrouw, heerlijk brood met confituur voor mij, brood met olijfolie voor hen. We zijn er eventjes stil van maar dan weer helemaal vrolijk. De minionderneming kan starten.
Vandaag nog op het programma: cakejes uitproberen en kostprijs berekenen. Morgen worden er koekjes gebakken. In Marokko gaat geen feest voorbij zonder een grote stapel koekjes dus die moeten er ook komen. Nog heel even geduld en er kan verkocht worden en dan ligt een nieuwe toekomst open voor dit gezin.
Het is hier vandaag een grauwe dag buiten maar binnen is de sfeer uitgelaten. Toen we de cakejes proefden begon het buiten te regenen en toen was het helemaal feest! De kinderen stormden naar buiten om in de regen te gaan staan, ze vonden het zo heerlijk als kinderen bij ons het vinden als het sneeuwt. Zelfs mama en papa moesten toch even naar buiten om te genieten.
Toch wel vreemd voor mij hoor. Maar voor hen was dat de kers op de taart, hun eerste bakdag die gezegend werd met regen, dat vergeten ze niet meer.
De sfeer is gewoon helemaal omgeslagen. Eerst angst en wanhoop, nu hoop en geloof in de toekomst. De kinderen merken het blijkbaar ook want ze zijn veel vrolijker en minder lastig. De laatste weken was dat wel eens anders.
———-
Dat jullie wel voor alle steun en donaties bij deze succesvolle inzamelingsactie ! We hopen dat jullie blijven doneren. Zodat we nog veel families als deze mogen helpen!
